Przygotowanie sznaucera średniego do wystawy

Autor artykułu - Jolanta Lach
W artykule wykorzystano zdjęcia psów z hodowli "Artax's Angels"

Jeśli pies ma osiągnąć sukces na wystawie, powinien być w kondycji wystawowej, tzn. powinien być zdrowy i mieć dobrze rozwinięte mięśnie. Nie może być ani otłuszczony, ani zbyt chudy, a jego szata powinna być dobrze wypielęgnowana.
Zgłaszając psa na wystawę należy obiektywnie ocenić jego zalety i wady, aby w miarę możliwości wyeliminować te ostatnie. Wiadomo, że nie ma psa idealnego. Nawet wybitnej urody championy mają drobne usterki, które doświadczeni, wystawcy starają się ukryć przed sędziowskim okiem.

Podczas przygotowania psa do wystawy należy zdać sobie sprawę z tego, że nie ma dwóch identycznych psów i należy inaczej przygotowywać sznaucera np. o długiej szyi, lecz o słabym przedpiersiu niż sznaucera o szyi krótkiej, za to z dobrze wykształconym przedpiersiem. Inaczej będziemy strzygli psa posiadającego doskonałe kontowanie, a nieco inaczej psa ze stromym kontowaniem, inaczej ogolimy kufę psa zbyt wąską a inaczej za szeroką itd...
Wariantów strzyżenia jest mnóstwo i fachowa ocena oraz perfekcyjne przygotowanie psa do wystawy wymaga wielu lat obserwacji i zbierania doświadczeń. Jedno jest pewne. Nigdy nie nauczy się samodzielnego strzyżenia ten, kto nie będzie próbował, gdyż tylko w ten sposób, za pomocą prób i błędów można dojść do mistrzostwa. Za to satysfakcja z samodzielnego przygotowania własnego psa jest ogromna :-)

Wprawdzie niektórzy hodowcy hołdują zasadzie "Jakim mnie stworzyłeś..." ja jednak jestem zwolenniczką pewnych zabiegów kosmetycznych, które w moim odczuciu nie są niczym nagannym, a wręcz przeciwnie, przyczyniają się do korzystnej opinii o nas i naszym psie. O regularnych kąpielach i korekcji pazurów nie muszę rzecz jasna przypominać, są to czynności niezbędne w przypadku każdego psa a nie tylko "gwiazdy" wystawowej... Obecnie na rynku mamy ogromną różnorodność szamponów i mydełek dla psów doskonałej jakości, że można bez obaw o "zepsucie" sierści wykąpać psa nawet w przeddzień wystawy.
Przygotowując psa do wystawy, należy zwrócić szczególną uwagę na właściwe odżywianie i rozwój szaty. Sznaucer jest psem, który wymaga nieustannej pracy na sierścią. Złota zasada to trymowanie nie strzyżenie. Trymować, trymować i jeszcze raz trymować :-) Dlaczego: poprawa jakości włosa, który zgodnie z wymaganiami wzorca powinien być gesty, prosty i szorstki. Strzyżenie maszynką powoduje nie tylko niepożądane zmiękczenie sierści lecz także większy niż jest wskazane wzrost podszerstka.

Co nam potrzebne żeby naszego sznaucera przygotować idealnie ? Wbrew pozorom wcale nie super maszynki i trymera ;-) (choć bez tego ani rusz) Najważniejszy jest wzorzec rasy :-) Co da nam idealne przycięcie i wystrzyżenie kiedy nie będzie ono pasowało do naszego psa, albo wręcz pogłębi jego niedoskonałości ? Zupełnie nic, nie pomoże na pewno, a może jedynie zaszkodzić.

I. Wygląd ogólny (wzorzec):
Szorstkowłosy, średniej wielkości, krępy pies, którego wysokość w kłębie odpowiada mniej więcej długości tułowia. Nie powinien sprawiać wrażenia ociężałego ani lekkiego. Muskulatura dobrze rozwinięta, kość mocna.
Szyja - Szyja silna harmonijnie przechodząca w kłąb, wysoko osadzona, elegancko noszona i odpowiadająca wielkości psa, nie może być za krótka lub za gruba. Kark silny, wygięty. Szyja w podgardlu napięta, sucha, bez fałd.
Tułów - Górna linia grzbietu, biegnąca od kłębu do nasady ogona, jest prosta, delikatnie opadająca u nasady ogona. Kłąb stanowi najwyższy punkt górnej linii. Grzbiet jest silny, krótki i stanowi w przybliżeniu wysokości psa w kłębie. Klatka piersiowa, o płaskich żebrach jest umiarkowanie szeroka, owalna w przekroju i sięgać powinna do łokci. Rękojeść mostka wystaje ku przodowi tworząc wyraźnie zaznaczone przedpiersie. Klatka piersiowa wznosi się lekko ku tyłowi przechodząc w umiarkowanie podciągnięty brzuch. Odstęp od ostatniego łuku żebrowego do bioder (słabizna) jest krótki.
Ogon jest osadzony wysoko i prosto noszony, naturalnej długości. W Polsce dopuszcza się przycinanie ogona za trzecim kręgiem. Psy z wrodzonym ogonem szczątkowym powinny mieć co najmniej jeden wyczuwalny kręg ogonowy.

Czytaj i patrz na swojego psa a potem koryguj tę niedoskonałość budowy. Trików i kruczków są setki i są one słodką tajemnicą każdego kto przygotowuje swojego psa do wystawy :-)

Największym problemem (bynajmniej dla mnie) jest głowa. Głowa to niemały problem i wymodelowanie jej to już "majstersztyk" :-)
Włos na uszach, na spodzie szyi oraz na policzkach wzdłuż linii idącej w przybliżeniu od kącika oka do kącika ust powinien być bardzo krótki. Włos na czole należy pozostawić nieco dłuższy, by uzyskać płynne przejście między głową a grzywką. Konieczne jest trymowanie włosa w tej okolicy aby miał on tę samą strukturę i kolor co na grzbiecie. Błędem (oczywiście tylko moim skromnym zdaniem) jest zostawienie zbyt wysoko zarośniętej brody. Zwłaszcza wtedy kiedy pies wywala jęzor na wierzch broda rozchodzi się na boki a głowa, która ma być długa i szlachetna robi się raptem szeroka i krótka.
Głowę musimy wymodelować tak aby nadać typowego dla sznaucera wyglądu.

Głowa (wzorzec) - Głowa jest mocna, wydłużona, zwężająca się stopniowo od oczu do wierzchołka nosa. Jej całkowita długość (od wierzchołka nosa do guza potylicznego) stanowi w przybliżeniu połowę długości grzbietu (od kłębu do nasady ogona). Strop wyraźnie zaznaczony. Prosty grzbiet nosa jest równoległy do przedłużenia płaszczyzny płaskiego, bez zmarszczek czoła. Kufa ma kształt umiarkowanie ściętego klina. Nozdrza dobrze rozwinięte, czarne. Wargi przylegające, czarne.

Najważniejsze! Przejścia między różnymi długościami włosa muszą być płynne, naturalne (a nie "wydziargane" łysy-włos) - na tym właśnie polega perfekcja w strzyżeniu. Najłatwiej osiągnąć to przy pomocy trymera i degażówek. Jeśli jednak czujesz, że nie podołasz temu by dobrze przygotować swojego powierz to zadanie DOBREMU fachowcowi.