Historia powstania rasy - czyli rzecz o tym, skąd wziął się sznaucer
Źródło: Fragment książki "Sznaucery" autorstwa Barbary Szczerbickiej i Ireny Krassowskiej
w artykule wykorzystano zdjęcia z książki Richarda Strebela "Die Deutschen Hunde"
Morro
- ur.1887, hodowla Plavia
Zarówno wygląd psa, jak i jego cechy psychiczne, zależą od genów przekazanych przez ojca i matkę, zawartych w ich komórkach rozrodczych inne niż ta rasa zestawy genów. Ujawni się to jednak na pewno w ich potomstwie. Dlatego też, za rasowego uważamy takiego psa, który nie tylko odpowiada po względem fizycznym i psychicznym wzorcowi swojej rasy, ale daje również rasowe potomstwo, co najmniej w trzech pokoleniach. Najpewniejszym dowodem rasowości psa jest jego rodowód. Istnieje obecnie wiele ras psów. Około 330 uznanych jest przez FCI - Międzynarodową Federację Kynologiczną, a jest także wiele ras nie uznanych jeszcze przez tę organizację. Wciąż pojawiają się rasy nowe.
Moro II ur.1891, wł. Josef Berta, hod. Würschnitzer
Borisle v.Schussenthal, ur. 05.05.1895
W systematyce kynologicznej sznaucery zaliczane są do grupy pinczerów. Są to pinczery szorstkowłose. Skąd nazwa pinczer? W języku angielskim słowo "to pinsch" ma parę znaczeń:
- szczypać, zaciskać, przechwycić - może być związane z tępieniem szczurów
- chwytać złodzieja - związane ze stróżowaniem
- popędzać konia - towarzyszenie zaprzęgom
- przyciąć, oberwać - skracanie ogona i uszu.
Dampf Pfeff, ur. 26.04.1901
Istnieje teoria, że pinczery (jak również szpice i teriery) pochodzą od przodka szakalopodobnego, tak zwanego psa torfowego. Przy dzisiejszym jednak stanie wiedzy nie można nic dokładnego powiedzieć o pochodzeniu psa domowego. Jedno jest pewne - był on hodowany dla mięsa czy skóry, lecz wyłącznie z powodu jego cech psychicznych i niezwykle czułych zmysłów.
Historia rasy sięga tak daleko, jak daleko sięga odpowiednia dokumentacja. W przypadku sznaucerów nie można sięgnąć dalej niż do połowy XIX stulecia, ponieważ dopiero w tym okresie zainteresowali się tą grupą psów kynolodzy. Dość późne zainteresowanie sznaucerami wynikało stąd, że były to psy wiejskie.
Hodowca Joh. Spenthoff, Köln
z grupą sznaucerów średnich p/s, rok 1922
W języku niemieckim słowo "die Schnauze" oznacza "pysk", "morda". Czy więc nazwa "sznaucer" związana jest z dominującą w budowie tych psów głową - długa kufą? Na ten temat możemy jedynie snuć przypuszczenia. Natomiast nazwa "brodacz", używana swego czasu w języku polski, jest nieuzasadniona żadną z nazwa w macierzystym dla tej rasy języku niemieckim. W języku czeskim pojawia się dla sznaucerów nazwa "kniracz", zaś "knir" - to po polsku "wąs".
Droga od bezimiennego pinczera wiejskiego do dzisiejszego sznaucera była długa. Miłośnicy tej rasy włożyli wiele pracy w utrwalanie wszelkich pożądanych cech.
Wszystkie trzy odmiany sznaucerów kształtowały się równolegle i pochodzą ze wspólnego pogłowia psów, które w XIX wieku istniały już na terenach obecnych Niemiec południowych i Szwajcarii. Były to duże, średnie i małe psy wiejskie - stanowiące własność pastuchów, woźniców i stajennych - w podobnym typie, które zależnie od wielkości używane były przez wieśniaków do różnych celów. Z tych psów stajennych pochodzą wszystkie sznaucery, a poszczególne wielkości powstawały w hodowlach wtedy, gdy ustalono dla nich standardy i grupowano je według wzrostu i cech budowy. Dalsza praca hodowlana polegała na polepszeniu i utrwaleniu tych cech. Najpierw hodowla istniała bezplanowo. Uszlachetnienie i kształtowanie zależało wyłącznie od potrzeb i gustów hodowcy. Dopiero gdy w roku 1895 powstał Klub Hodowców Sznaucerów, założony przez Josefa Bertę, który zajął się wszystkimi sznaucerami, powstały księgi rodowodowe i hodowla poczęła rozwijać się w jednym pożądanym kierunku.
Fürst von Hahlweg, ur. 23.07.1959
Inki v. Hahlweg ur. 01.05.1962 (z lewej)
Flicka v.Hahlweg ur. 23.07.1959 (z prawej)
1836 - Dr Ludwik Reichenbach dokonał podziału pinczerów na krótkowłose i szorstkowłose.
1880 - Max Hartenstein zaproponował po raz pierwszy wzorzec sznaucera średniego, na podstawie wyglądu swego psa imieniem Souris. Wzorzec ten opisał Richard Strebel.
Adrian v. Hahlweg, ur. 29.6.1973
1899 - Na wystawie we Frankfurcie Josef Berta odnalazł sznaucera miniaturowego JOCCO FULDA Liiput.
1900 - Nastąpił rozdział sznaucerów miniaturowych od affenpinczerów.
1902 - Pierwszy wzorzec sznaucera średniego.
1907 - Dr Zurhellen zorganizował w Monachium klub, zajmujący się wyłącznie sznaucerami średnimi.
1909 - Na wystawie w Monachium pokazano 23 sznaucery olbrzymy.
1918 - Klub Monachijski przyłączył się do Pinscher Schnauzer Verband.
1921 - Pinscher Schnauzer Verband przemianowano na Pinscher Schnauzer Klub, który objął swą działalnością wszystkie odmiany sznaucerów.
1925 - Sznaucery olbrzymy zostały oficjalnie uznane jako psy służbowe.